Idiopatska skolioza se može definisati kao kompleksan trodimenzionalni deformitet kičme i trupa, koji se pojavljuje kod u osnovi zdrave dece, što znači da se ne može opisati ni jedno drugo oboljenje koje bi moglo biti uzrok nastanka skolioze. Zato i kažemo da su to idiopatske skolioze. U zavisnosti od više faktora, a u vezi sa periodima ubrzanog rasta može, ali ne mora doći do progresije deformiteta. Ona se može desiti i u adultnom periodu, ali je u tom slučaju mnogo sporija od one koja se dešava u periodu rasta i razvoja.
Osnovni uzrok nastanka idiopatske skolioze je i dalje nepoznat, međutim često se postavlja pitanje šta u patogenezi skolioze prvo nastaje, krivina ili vertebralni deformitet.
Iako ima pristalica obe, ipak je danas šire prihvaćena teorija da se vertebralni deformitet dešava pre lateralne devijacije u frontalnoj ravni. Dakle, postoje dokazi da je 3D deformitet pršljena prisutan u veoma ranim stadijumima skoliotičnog procesa, čak i kada je Cobb-ov ugao tako mali da prema SRS kriterijumima ne možemo postaviti dg skolioze.
Pravi potencijal za progresiju dolazi sa prvim znacima puberteta. Od početka puberteta do prve menstruacije prođe oko 2 godine. Posle menarhe rast traje još naredne 2-3 godine. Devojčice obično sa 10-11 godina ulaze u pubertet. Sa 12 prolaze kroz najbržu fazu rasta, nakon pola godine dolazi prva menstruacija, sa 16 godina rast je završen. Kod dečaka se sve dešava dve godine kasnije.
Skolioza ima posturalnu komponentu koja se može korigovati vremenom i strukturalnu komponentu koja delimično fiksira deformitet. Strukturalna komponenta je definisana koštanim deformitetom, ali i mekotkivnom komponentom. Dakle, skraćenje mekih tkiva (mišići, ligamenti, fascije, itd.) doprinosi fiksaciji deformiteta. Postoje vežbe koje uz aktivno učešće fizioterapeuta pomažu pacijentima da oslobode neke od ovih trajno skraćenih mekotkivnih struktura i tako raskinu začarani krug u koji ulaze zbog mišićnog disbalansa.
